Het verhaal van Favonius (of Zephyrus in de Griekse mythologie) en flora is een leuk voorbeeld van hoe mythologie zich vermengt met de natuurlijke wereld en menselijke gevoelens. Favonius, wanneer de god van de wind geassocieerd met lente en bloemen, een symbool is van zachte vernieuwing, vitaliteit en bloeiende leven. Zijn transformatie in een roos om Flora's liefde te winnen weerspiegelt het idee dat de natuur wordt geassocieerd met liefde en schoonheid. De roos, een geschenk van Favonius, werd een symbool, niet alleen van schoonheid, maar ook van de liefde en vitaliteit van de jeugd, die hen nauwlettend met de aard van Eros was gekoppeld.

De etymologie van het woord "roos", dat is afgeleid van de defecte uitspraak van "eros" door flora, verdiept het verband tussen de bloem en de god van de liefde en laat zien hoe taal, mythe en natuur vaak samenkomen om symbolische betekenissen te creëren die in de loop van de tijd doorgaan. De roos, als een universeel symbool van liefde en passie, heeft zijn wortels in deze oude verhalen.

Horaz 'gedicht waarin hij Favonius roept om Asterie's liefde terug te brengen, benadrukt verder de rol van de windgod om leven en liefde te vernieuwen met het begin van de lente. In de Romeinse context wordt Favonius niet alleen gezien als een wind, maar ook als een levenslange kracht, die verantwoordelijk is voor de cyclus van groei en vruchtbaarheid. Zijn connectie met flora en het idee van de lente duidt op een diepere metafoor van vernieuwing, zowel in de natuur als in menselijke gevoelens. Dit zachte maar krachtige symbool blijft nog steeds levend in de foto's en betekenissen die we toeschrijven aan de roos.