Ο Henri Frapin προτιμά να περάσει την εαρινή του σεζόν τις Κυριακές στον κήπο της ιδιοκτησίας του, που χτίστηκε το 1702 και βρίσκεται πάνω από την περιοχή παραγωγής. Σκέφτεται την περιοχή με τα δάση, τα ποτάμια και τα λιβάδια στα οποία γεννήθηκε και αυτό είναι στο αίμα του. Την βλέπει ως σπίτι του, το οποίο η οικογένεια κατάφερε από το 1889. Ο αγαπημένος του χρόνος ήρθε όταν συναντά τον γιο του γύρω στις 11 το πρωί όταν οι ακτίνες του ήλιου θερμαίνουν το δάσος πάνω από το Segonzac. Το σκάκι είναι έτοιμο, ο γιος του κάθεται και συνεχίζει τον μεταφορικό αγώνα με τον πατέρα του στις χαρές του παιχνιδιού. Ο ήλιος θερμαίνει τα εσπεριδοειδή που ωριμάζουν στο τραπέζι στο κέλυφος, ενώ τα λουλούδια και τα κρίνα τους που ευθυγραμμίζουν το μονοπάτι προς την κλειδαριά, ρίχνουν την απόψυξη τους και ανοίγουν τον αέρα με τα μυρωδιά τους.