Η ιστορία του Favonius (ή του Zephyrus στην ελληνική μυθολογία) και η χλωρίδα είναι ένα ωραίο παράδειγμα για το πώς η μυθολογία αναμιγνύεται με τον φυσικό κόσμο και τα ανθρώπινα συναισθήματα. Ο Favonius, όταν ο θεός του ανέμου που σχετίζεται με την άνοιξη και τα λουλούδια, είναι ένα σύμβολο της απαλής ανανέωσης, της ζωτικότητας και της ανθισμένης ζωής. Ο μετασχηματισμός του σε ένα τριαντάφυλλο για να κερδίσει την αγάπη της Flora αντικατοπτρίζει την ιδέα ότι η φύση συνδέεται με την αγάπη και την ομορφιά. Το τριαντάφυλλο, ένα δώρο από τον Favonius, έγινε σύμβολο όχι μόνο της ομορφιάς, αλλά και της αγάπης και της ζωτικότητας της νεολαίας, που τους έκανε στενά με τη φύση του Έρως συνδέθηκε.

Η ετυμολογία της λέξης "τριαντάφυλλο", που προέρχεται από την ελαττωματική προφορά του "eros" μέσω της χλωρίδας, εμβαθύνει τη σχέση μεταξύ του λουλουδιού και του θεού της αγάπης και δείχνει πώς η γλώσσα, ο μύθος και η φύση συχνά συναντιούνται για να δημιουργήσουν συμβολικές έννοιες που συνεχίζονται με την πάροδο του χρόνου. Το τριαντάφυλλο, ως παγκόσμιο σύμβολο της αγάπης και του πάθους, έχει τις ρίζες του σε αυτές τις παλιές ιστορίες.

Το ποίημα του Horaz στο οποίο καλεί τον Favonius να φέρει την αγάπη του Asterie πίσω, υπογραμμίζει περαιτέρω το ρόλο του θεού του ανέμου να ανανεώσει τη ζωή και την αγάπη με την αρχή της άνοιξης. Στο ρωμαϊκό πλαίσιο, ο Favonius θεωρείται όχι μόνο ως άνεμος, αλλά και ως δια βίου δύναμη, η οποία είναι υπεύθυνη για τον κύκλο ανάπτυξης και γονιμότητας. Η σύνδεσή του με τη χλωρίδα και η ιδέα της άνοιξης δείχνει μια βαθύτερη μεταφορά ανανέωσης, τόσο στη φύση όσο και στα ανθρώπινα συναισθήματα. Αυτό το απαλό αλλά ισχυρό σύμβολο παραμένει ζωντανό στις εικόνες και τις έννοιες που αποδίδουμε στο τριαντάφυλλο.