Słaby blask ubywającego księżyca blednie, aż nad łąką pozostaje tylko nieprzenikniona czerń. Stado jeleni nieśmiało wyrusza w dal. Chociaż ich długie szyje wyginają się, by się pożywić, ich delikatne nogi pozostają napięte i gotowe do ucieczki. W pobliżu złote oczy przebijają mrok, a jedwabiste uszy sztywnieją, reagując na najmniejsze drżenie. Tygrys zbliża się z wahaniem, skupiony na swojej ofierze, oczekując chwili bezbronności. Jednym płynnym ruchem skacze i rzuca się na swoją ofiarę, a jego ostre jak brzytwa kły wbijają się głęboko w gardło jelenia. Gdy życie jelenia dobiega końca, jego stado już zniknęło, znikając w nocy.